- شرمنده آقای دکتر، من فکر کردم شما مزاحم برادر زاده ی من شدید،این بود که خون جلوی چشامو گرفت. دیگه... دیگه باید ببخشید.

مرد جا افتاده که سمیرا او را پدرش معرفی کرد هم گفت:

- جوون خرج بیمارستان هم هر چی بشه من تقبل می کنم.اتفاقیه که نباید می افتاد. باعث شرمندگی ماست.

من و سعید به هم نگاه کردیم و او خیلی زود فهمید که نباید آنجا بماند.

...

- می دونید حضور شما خیلی غیر منتظره بود. با اتفاقی که افتاد،من فکر کردم باید بقیه ی کتکم را بخورم. این بود که رفیقم...

عموی سمیرا خندید و جلو آمد و رویم را بوسید . سمیرا هم لبخند زدو آن را زود خورد.پدرش گفت:

- خوب حالا که طوری نشد ان شاءالله،راستی کدوم بیمارستان رفتید؟

- نه،دکتر گفت که شانس آوردیم که احتیاج به عمل نداره،فقط... رو به سمیرا کردم و گفتم:فقط چون بیمارستان دانشگاه رفتم بچه هایی که آنجا کلاس داشتند کلی بهم خندیدن.آخه من اصلا اهل دعوا و مشاجره نیستم.

پدر سمیرا تسبیحی از جیبش درآورد و گفت:

- بله مشخصه که جوون با شخصیتی هستید،راستی توی محل ما فامیل و آشنایی دارید؟

موقعیت را خیلی مناسب دیدم که حرفم را بزنم.

- والا فامیل و آشنا... شاید... یعنی امیدوارم پیدا کنم. راستش من می خواستم از دخترتون بخوام که...

وقتی حرفم به اینجا رسید دیدم نوع نگاه پدر و عموی سمیرا عوض شد،ولی من به خودم جرات دادم و بقیه ی حرفم را زدم.

- می خواستم از دخترتون بخوام که یه طوری خدمت شما برسم و یه مسئله مهمی رو در میون بذارم...

عموی سمیرا جلو آمد و در حالیکه صدایش را عوض می کرد و ادای مرا در آورد گفت:

- چه مسئله ی مهمی؟

رو به پدر سمیرا کردم و گفتم:«یه مسئله ی مهم به مهمی سمیرا»

جمله ی من که تمام شد،مشت عموی سمیرا بود که در کمتر از یک ثانیه توی چشمم نشست.

نگهبان سریع به کمکم آمد. چیزی نمی دیدم،چشمم سیاهی می رفت.فقط صدای آنها را می شنیدم.

- غلط کردی پسره ی پر رو.داداش ولم کن بذار گردنشو بشکنم.

- آقا اینجا خوابگاهه،میدون بوکس که نیست.

- عمو آبرومون رفت تو رو خدا...

بچه ها آمدند و مرا با خود بردند و نگهبان هم آنها را از در خابگاه بیرون کرد....

ادامه ی داستان رو در قسمته چهارم دنبال کنید!

*                                              *                                  *                                  *